مرکز تخصصی فایل

تئودوليت  : 

دوربيني است كه از آن براي قرائت زواياي افقي و قائم نقطه مورد نشانه روي استفاده مي‌شود و از سه قسمت تشكيل شده:

1 – قسمت فوقاني : يك دوشاخه قائم بنام آليداد  است كه به انتهاي آن يك محور افقي تكيه مي كند و دوربين نقشه برداري مي‌تواند حول اين محور افقي (عمود بر آليداد) دوران كند، آليداد هم مي‌تواند حول محور قائم دوران كند.

بين دو شاخه آليداد يك تراز استوانه اي نصب شده است، در يك طرف آليداد يك دايره مدرج قائم (سمت قائم) قرار گرفته كه با چرخش دوربين حول محور افقي زاويه قائم قرائت ميشود.

2 – قسمت مياني: محفظه اي شامل يك دايره مدرج افقي كه آنرا لمب افقي مي نامند و براي قرائت زاويه افقي بكار مي‌رود.

3 – قسمت زيرين: شامل پايه و پيچهاي تراز كننده .

در زاويه ياب براي كنترل چرخش دوربين پيچهايي تعبيه شده است. دو پيچ براي بستن چرخش سريع دوربين حول محور قائم و افقي و دو پيچ ديگر براي چرخش كند دوربين حول محورهاي مذكور (در موقع بسته بودن پيچهاي حركت سريع) و در ضمن براي قرائت لمب قائم تئودوليت بايد تراز لوبيايي آنرا تنظيم كرد. 

زاويه ياب بكارگرفته شده (براي برداشت) و از نوع Wild T16 بود و تا صدم گراد مدرج شده بود و بزرگنمايي آن 30 بود. امروزه از زاويه يابهاي الكتريكي براي برداشت استفاده ميشود.

عمليات نقشه برداري

1 – ترازيابي 

ترازيابي شامل رسم پروفيل طولي (و يا عرضي) بين دو نقطه و پيدا كردن اختلاف ارتفاع بين دو نقطه است. مسير پروفيل مي تواند باز يا بسته باشد در صورت باز بودن مسير ، عمليات بايد بصورت رفت و برگشت انجام شود تا نتايج بدست آمده  قابل اعتماد باشد.

انتخاب مسير:

بسته به نياز پروژه مسير باز يا بسته اي انتخاب مي شود. سپس نقاطي را در طول مسير بگونه اي انتخاب و علامتگذاري مي كنند كه بين هر دو نقطه شيب يكسان باشد تا پروفيل حاصل دقت كافي داشته باشد، در ضمن فاصله نقاط بايد اندازه اي باشد كه اولاً مير خارج از خط قراولروي نيفتد (يعني اختلاف ارتفاع بيش از 2 متر نباشد) تا بتوان بوسيله نيوو آنرا خواند. ثانياً فاصله از حد مجاز (بسته به بزرگنمايي عدسي شيئي: حدود 30 متر) تجاوز نكند بتوان ميليمتر را روي نقشه تشخيص داد.